Η κιβωτός της Θέκλας

Η Παπαγιάννη στα περισσότερα κείμενά της φλερτάρει με το μαγικό ρεαλισμό, μέσα από τον οποίο υποστηρίζει σταθερά τις αξίες της ισότητας και της αλληλοκατανόησης. Στο βιβλίο αυτό δημιουργεί μια νέα εξαιρετική ηρωίδα, τη Θέκλα, που τριγυρίζει στην πόλη με το καρότσι της – κιβωτό παρηγοριάς, εσυναίσθησης, αποδοχής. Σίγουρα θα την δούμε και σε άλλες ιστορίες. Σε αυτήν παρηγορεί τον μικρό Χασίμ που νοσταλγεί την πόλη του, τον ταξιδεύει στο σπίτι του και του χαρίζει το σημαντικότερο εργαλείο καλλιέργειας της ενσυναίσθησης, ένα βιβλίο. Εξαιρετική και η εικονογράφηση της Chiara Fedele δίνει ένα ύφος δεκαετίας ’60 στην Θέκλα που της ταιριάζει πάρα πολύ. Ένα βιβλίο που θα αγαπηθεί από μικρούς και μεγάλους και που κυκλοφορεί σε μια σειρά πρώτης ανάγνωσης, χωρίς να σημαίνει ότι δεν κάνει για Νηπιαγωγείο ή και για Γ’ Δημοτικού. Το φαντάζομαι στις τάξεις να κυκλοφορεί με το καροτσάκι της Θέκλας και τα παιδιά να ανακαλύπτουν τι έχει μέσα. Και σίγουρα θα ανακαλύψουν θησαυρούς, όπως θησαυρός είναι και η Θέκλα η οποία στηρίζει του κατατρεγμένους και απόκληρους αυτής της κοινωνίας. Β. Ηλιόπουλος

Η κυρία Θέκλα κυλάει το καρότσι της μέσα στην πόλη. Μια μέρα θα γνωρίσει τον Χασίμ και οι δυο τους θα ταξιδέψουν με τη μικρή τους κιβωτό ως τη χώρα που ζει ένα χρυσόψαρο. Πριν αποχωριστούν, η Θέκλα θα του χαρίσει ένα βιβλίο.
- Βιβλία έχεις στο καρότσι σου; ρωτάει ο Χασίμ.
- Όχι. Πειρατές, κάστρα, δράκους και πριγκίπισσες.