Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου!

Με ένα εξαιρετικό εύρημα, την αφήγηση μπροστά και πίσω από το πανί του Καραγκιοζοπαίκτη, η Αλεξάνδρου δημιουργεί ένα υπέροχο κείμενο για μεγαλύτερα παιδιά, το οποίο εμβαθύνει στα γεγονότα στην Ελλάδα κατά το τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και αποκαλύπτει τα συναισθήματα που προκάλεσε ο πόλεμος και η κατοχή. Με μια εμπεριστατωμένη έρευνα και με μια επιλογή των όσων θα φωτίσει, ώστε να είναι κατανοητά από τον αναγνώστη, η συγγραφέας προσεγγίζει τα γεγονότα μέσα από την σκοπιά ενός παιδιού εκείνης της εποχής. Κερδίζει έτσι τον αναγνώστη και του δημιουργεί αφορμές να σκεφτεί για τον πόλεμο, να ρωτήσει, να συζητήσει. Βιβλίο που μπορεί να δουλευτεί στην τάξη, να διαβαστεί στο σπίτι, να γίνει αφορμή να συναντήσουμε ανθρώπους που ήταν τότε μικρά παιδιά, να γίνει θεατρική παράσταση. Και να διαβάζεται όχι μόνο επετειακά τον Οκτώβριο, αλλά όλο το χρόνο. Επίσης μπορεί να γίνει αφορμή για να γνωρίσουμε την τέχνη του Καραγκιόζη και να βάλουμε τα παιδιά να σχολιάσουν ιστορικά γεγονότα με αυτοσχέδιες παραστάσεις του. Β. Ηλιόπουλος

Ήταν νύχτα όταν χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι του πρωθυπουργού. Με τις πιτζάμες και τη ρόμπα ο Μεταξάς άνοιξε την πόρτα. Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι τού έδωσε το έγγραφο, που ζητούσε να περάσουν ελεύθερα οι Ιταλοί στρατιώτες τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκείνος τον κοίταξε στα μάτια και του απάντησε «ΟΧΙ!».
Νωρίς το πρωί η σειρήνα άρχισε να χτυπά. Οι στρατιώτες φίλησαν τις μητέρες τους. Τις αγκάλιασαν σφιχτά. Ήξεραν πως μπορεί να μην τις ξανάβλεπαν. «Στο καλό και με τη νίκη!» φώναζαν όλοι. Και εκείνοι παρασύρθηκαν από το πλήθος. Κοίταξαν πίσω, αλλά μόνο τα λευκά μαντίλια, που ανέμιζαν, διακρίνονταν από μακριά.